Sweet Bali I

Het is de cultuur die doorspekt is van spiritualiteit, de opvoeding en dagdagelijkse levenswijze die overloopt van harmonie en verbinding met Moeder Aarde. De pure energie van het Eiland die maakt dat je zakt in je lichaam en écht vertraagt. De gastvrijheid en oprechte interesse van de mensen wat zodanig ontwapenend werkt dat je ontroerd raakt, over and over. Althans, zo werkte het voor mij.

De eerste week was dan ook een zalig gedijen en zakken en ontladen en beleven. Tijdens week 2 ondergingen we o.a. 2 ceremonies, en dat was echt bijzonder. Hogepriesters en healers hebben een status in Bali en worden veelvuldig vanuit menig perspectief geraadpleegd. Zegeningen en zuiveringen, volgens vaste rituelen, én persoonlijk advies krijgen van hen was niet alleen helend omwille van de aandacht en informatie die ze gaven, zij gaven mij een geschenk dat ik niet had zien komen: ze hebben me als één van hen gezien, op een manier die me zeer diep heeft geraakt en dus geheeld. Hun authentieke houding kwam zo puur bij me binnen, ik voel het nog steeds. Ik knikte de hele tijd zachtjes en kon bewust met een glimlach ontvangen terwijl de tranen rolden op een bizarre overvloedige manier, het gebeurde gewoon. Een thuiskomen in mezelf, een gezien worden in een spiegel die ik nog niet kende.

Want healer en energieteacher zijn in België, dat vonden ze wel sterk, zo zonder ondersteuning van een systeem of maatschappij, geheel op mijn eentje. En ja, dat klopt natuurlijk ergens wel. Als je bekijkt hoe er voor vele conventionele hulpverleners instituten en reglementeringen zijn.

Ze benadrukten de steun die Moeder Aarde ons geeft, elke dag, in overvloed. Hoe ze die ook graag geeft in de plek waar we nu wonen. Hoe blij ze is, dat we daar zijn en zo goed voor haar zorgen… tranen…

Opnieuw, de manier waarop het werd gezegd, was heling recht naar de kern. Als in: ‘je weet het steeds meer maar je mag het vooral nog veel meer gaan voelen…’

Om dan in week 3 vooral te Zijn, op een vernieuwde manier, vredig, in verdiept contact met mezelf, genietend tussen de glooiende rijstvelden met manlief en fijne boeken en een intussen quasi permanente Balinese glimlach op mijn gezicht. Sweet Bali…

Ilse Scheers, maart 2025