Ik krijg vaak de vraag in mijn praktijk: ben ik eigenlijk wel normaal? Waarop ik telkens meteen kan antwoorden: gelukkig niet! Normaal zijn verwijst immers naar normen, en de normen in onze huidige samenleving kunnen we toch al lang niet meer als voorbeeld stellen? Wanneer wordt dat nu eens algemeen duidelijk? Natuurlijk voel je je ziek in een doorsnee supermarkt, logisch dat je gek draait in het huidige banksysteem, helemaal normaal dat de kwaliteit van het doorsnee voedingsaanbod steeds minder voldoet, evident dat je alles wat je kan kopen steeds minder duurzaam ervaart…we leven in de wegwerpmaatschappij ten top die van mensen robots maakt, de winstmaximalisatie is hoofdprioriteit. Als je deze wereld normaal vindt, heb je een soort aanpassingsvermogen ontwikkeld dat allesbehalve gezond en natuurlijk is…