Alsof de wereld tegen jou is, je je plaats niet kan innemen, je geen verbinding voelt met het geheel...

Het feit dat we een fysisch lichaam hebben geeft ons vaak de idee dat we als mens geheel apart functioneren, echter niets is minder waar: energetisch hangt alles aan mekaar en bestaat er geen afgescheidenheid. Uiteraard: iedereen is uniek in zijn samenstelling en we zijn elk aparte individuen met een vrije wil. Echter tegelijk zijn de basiscomponenten van elke mens dezelfde: nl. energie. Energie die resoneert met alles en iedereen, omdat dat nét de intrinsieke kwaliteit van energie is.

Je zou kunnen stellen dat er energetisch een onderscheid kan aangebracht worden bij mensen op basis van het individueel bewustzijn: wat weet je al? wat kom je hier leren? waar hangt er nog een sluier van onwetendheid? Daarom is het zo heilzaam om in momenten van eenzaamheid contact te zoeken met zij 'die er al geweest zijn', zij die dat gevoel kennen en onderkennen, authentiek contact met hen is voldoende om uit de illusie te stappen en opnieuw eenheid te voelen.

Plato's allegorie van de grot is een metafoor als geen ander en Blavatsky en haar Theosofie slaat historische nagels met koppen: hoe meer we ons ten diepste bewust worden van de illusie van afgescheidenhied, hoe meer we in contact treden met ons ware zelf en met de eenheid en harmonie die er eigenlijk als vanzelf kan heersen. 

Ook de materiele wereld van vandaag is een afspiegeling, ze weerspiegelt de (collectieve) illusies die nog om opheldering vragen. En de intensiteit van deze verstoringen staat rechtevenredig met het collectieve verlangen naar eenheid. Dus blijf dicht bij jezelf, laat je niet afleiden door materialistische uitwassen, begrijp steeds beter waarom ze er zijn en kom steeds dichter bij jouw waarheid. Het begint, steeds weer, vanbinnen!

Ilse Scheers, juni 2018, volle maan

Image: 'Unity', holograms by Janosh