Haar grote kijkers zijn zacht en levendig en gaan zo diep. Ze vraagt om authentiek contact, anders interesseert het haar niet, begrijpt ze het niet. Ik moet het ook leuk maken, anders is ze snel verveeld… Een uitdaging dus, telkens weer, ontroerend ook, ze wil het kind in me, dat gewoon voluit gaat, beweegt, vertrouwt, leeft! Hoe vaak ga ik dat weer verstoppen, vergeten, overbeschermen? En ja, hoe groot is mijn verlangen intussen om hierin voluit te gaan? Jelly ziet het, wil het, port me aan om die speelse kernkracht boven te halen, telkens weer, tot ik overtuigd ben dat het veilig is, ondanks die soms wrede buitenwereld, veilig, bij mezelf!

Ilse Scheers, december 2016, Volle Maan